Faktoring

Przepisy Kodeksu Postępowania Administracyjnego przewidują możliwość tzw. uwierzytelniania dokumentów. Poważne zmiany w tym obszarze obowiązują od 1 stycznia 2010 r. Wprowadzono wówczas nowelizację art. 33 § 3 kpa oraz dodano art. 76a. Celem zmian było przede wszystkim ułatwienie i przyśpieszenie postępowania w zakresie uwierzytelniania dokumentów.

Wprowadzony wówczas art. 76a kpa wprowadza następującą regulację poświadczania dokumentów:
„§ 1. Jeżeli dokument znajduje się w aktach organu lub podmiotu, o którym mowa w art. 76 § 1 lub 2, wystarczy przedstawić urzędowo poświadczony przez ten organ lub podmiot odpis lub wyciąg z dokumentu. Organ administracji publicznej zażąda udzielenia odpisu lub wyciągu, jeżeli strona sama uzyskać ich nie może. Gdy organ uzna za konieczne przejrzenie oryginału dokumentu, może wystąpić o jego dostarczenie.
§ 2. Zamiast oryginału dokumentu strona może złożyć odpis dokumentu, jeżeli jego zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub doradcą podatkowym.           
§ 3. Zawarte w odpisie dokumentu poświadczenie zgodności z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub doradcą podatkowym ma charakter dokumentu urzędowego.
§ 4. Jeżeli jest to uzasadnione okolicznościami sprawy, organ administracji publicznej zażąda od strony składającej odpis dokumentu, o którym mowa w § 2, przedłożenia oryginału tego dokumentu.”.

Konsekwencją wprowadzonych wówczas zmian jest obowiązek poświadczania odpisów oraz wyciągów dokumentów urzędowych przez odpowiednie organy. Natomiast poświadczania za zgodność z oryginałem kopii każdego dokumentu jest domeną pełnomocników profesjonalnych oraz notariuszy. Przy czym w tym miejscu należy zwrócić uwagę na pewną niekonsekwencję Ustawodawcy. Zgodnie bowiem z art. 33 § 1 kpa w sprawach administracyjnych pełnomocnikiem może być dowolna osoba fizyczna, posiadająca zdolność do czynności prawnych.

Odformalizowanie instytucji pełnomocnika w postępowaniu administracyjnym ma sens i jest przede wszystkim uwarunkowane specyficznymi realiami takich spraw. Również w doktrynie dominujący jest pogląd o potrzebie szerszego odformalizowania procedury administracyjnej.